بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و آسیب های اجتماعی در بین ساکنین اقامتگاه های دخترانه شهر تهران

نتیجه برخی از تحقیقات نشان می دهد آسیب های اجتماعی در سال های اخیر در بین زنان افزایش یافته لذا هدف پژوهش حاضر بررسی آسیب های اجتماعی با توجه به رویکرد سرمایه اجتماعی می باشد از این رو کنترل اجتماعی، بستگی اجتماعی و احساس انزوای اجتماعی به عنوان متغیرهای واسط در نظر گرفته شده که از آن طریق ضعف سرمایه اجتماعی دختران ساکن اقامتگاه های شهر تهران تاثیرگذار بوده و موجبات آسیب های اجتماعی را فراهم می آورد. در پژوهش حاضر از روش پیمایش بهره گرفته شده و تکنیک جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه است برای این منظور 335 نفر از ساکنین اقامتگاه های دخترانه شهر تهران با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. یافته ها حاکی از آن است که سرمایه اجتماعی با متغیرهای کنترل اجتماعی، بستگی اجتماعی و احساس انزوای اجتماعی همبستگی و رابطه معنادار دارد. همچنین آسیب های اجتماعی با متغیرهای واسط یعنی کنترل اجتماعی، بستگی اجتماعی و احساس انزوای اجتماعی رابطه معنادار و همبستگی داشته اند. یافته های تحلیل چند متغیره رگرسیون نشان داد که متغیرهای کنترل اجتماعی، سن، سطح اقامتگاه، احساس انزوای اجتماعی، بستگی اجتماعی و سرمایه اجتماعی به ترتیب بیشترین واریانس آسیب های اجتماعی را تبیین می کنند. نتیجه نهایی در رابطه با افراد مورد مطالعه در این پژوهش نشان می دهد آنها از ضعف قابل توجه سرمایه اجتماعی برخوردار بوده و این پدیده رابطه قوی با آسیب های اجتماعی دارد. در نهایت این پژوهش موید دیدگاه بوردیو است چنانکه می توان اذعان داشت زنان سرمایه داران اجتماعی متفاوتی بوده و دچار ضعف سرمایه اجتماعی می باشند از این رو سرمایه اجتماعی به معنی روابط قدرت است که می تواند ابزار تولید و بازتولید فرودستی زنان را فراهم آورد. کلید واژه : سرمایه اجتماعی، آسیب های اجتماعی، زنان، اقامتگاه های دخترانه.